[Ama]

Czasem my, ludzie powodujemy, że zwierzęta robią nam psikusa lub w odwecie odpłacają pięknym za nadobne. Niech ten wątek uwieczni opowieści, które może teraz śmieszą, a wcześniej i wszystkich - niekoniecznie...

Znajomy miał kota Kubusia. Był to łagodny i słodki mruczek, który nie wadził nikomu. Pewnego dnia odwiedziła domowników teściowa. Nie była sympatyczką zwierząt, zięciów, małych dzieci, uwielbiała drażniące perfumy i złośliwości. Słowem - klasyka!
Na pierwszy ogień poszedł właśnie pan domu, któremu się dostało już w korytarzu, że wkręca słabe żarówki i goście mogą sobie wybić zęby idąc na pokoje. Potem teściowa skrytykowała gatunek herbaty, wysokość dochodów męża swej córki i z obrzydzeniem spojrzała na Kajtka. Oświadczenie, że miejsce pchlarzy jest w miejskim schronisku albo w piwnicy, gdzie powinien łapać szczury, niby nie zostało zrozumiane przez kota. Ale...
Minęło kilka miesięcy, gdy teściowa ponownie zadzwoniła do drzwi z wizytą a la kontrola moralności. Kiedy po skończonej inspekcji zakładała odzienie wierzchnie, sięgnęła na półkę wieszaka po wypasiony włóczkowy beret, w którego puchatym wnętrzu znajdowała się kocia kupa...
Kolejna wizyta kosztowała ją torebkę, bo po kajtowym nasikaniu do wnętrza, nie nadawała się już do niczego.
Następnym razem, gdy kocurek usłyszał wroga na schodach, przyczaił się dzielnie pod wanną, a następnie (nowa torebka, beret i palto były pilnowane) kiedy teściowa udała się do wc, zasiadła na sedesie, z miną demona wskoczył z charkotem na umywalkę, kobieta w zaskoczeniu omal nie dostała zawału i z majtami w kolanach wybiegła do przedpokoju.

Nikt nigdy nigdzie nie oddał Kajtka. Pan domu kupił mu wygodną kocią budkę, a reszta rodziny dogadzała małemu partyzantowi w podzięce. Bowiem raz na zawsze uwolnił dom od nawiedzającej go strasznej niewiasty.
Qniec[/b]

[rafi1972]

[Nacka]

[tygrys]

i bardzo dobrze

[szyszunia]

kajtek, kubus??? no nic, moj sasiad mial kota Gawryle, zrobil to samo

[Ama]

Kajtek, Kubuś, a w chwilach demonicznych Dżygit